وبسایت شخصی بیژن خانجانی

منابع مختلف به این قضیه که طراحی، گسترش و بهسازی شهرهای ایران از اصول سیاست های توسعه پایدار پیروی نمی کند معترف هستند. برخی مشکلات از بی تدبیری های گذشته برای ما به ارث گذاشته شده و برخی نیز با بی توجهی مسئولان به مباحث توسعه پایدار امروز ایجاد می شود. شاخص رشد شهرنشینی در ایران مانند اکثر نقاط جهان در ایران نیز به صورت صعودی می باشد ولی در این بین تفاوت هایی وجود دارد که این مسئله را برای ایران بحرانی تر می کند. ادامه خواندن “برنامه ریزی شهری و سیاستهای توسعه پایدار در ایران”

گروه ها و افراد با نگرش ها و اعتقادات گوناگونی در هر یک از طرف ها وجود دارد. مخصوصاً جبهه معتقد به مباحث مذهبی و عرفانی. اگر بخواهیم درباره شباهت های این دو گروه توضیحی دهیم چیز زیادی برای ارائه وجود ندارد. جز اینکه هر دو گروه انسان امروزی را موجود کاملی نمی دانند و مرحله بعدی تکامل را برای او متصور هستند. گروهی به تکاملی با کمک دست بشر و گروه دیگر به تکاملی معنوی و روحانی باور دارند. ادامه خواندن “تعارض نگرش علمی و ماتریالیستی به ذهن با دیدگاه های مرتبط با اصالت آگاهی”

در سری نوشته های آینده پژوهی های گذشته قصد دارم افراد یا سازمان هایی که به نوعی در گذشته درباره آینده تفکر و نظریه پردازی کرده اند که کمتر در جایی به آن پرداخته شده را معرفی کنم. در نوشته قبلی نظرات و پیش بینی های لین پول را بررسی کردیم. این بار به سراغ یکی از اندیشمندان و پژوهشگران ایرانی رفته ام.  محمود سریع القلم در ابتدای کتاب جدید خود به نام “اقتدار گرایی ایرانی در عهد پهلوی”  برای جوانان سال 1422 وضعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی آن سال را در سی جمله معروف خود ترسیم کرده است و من هم به بهانه این حرکت ایشان مقاله ای از او را که در پاییز سال 1377 نوشته شده و بیست سال بعد یعنی پاییز سال 1397 (هم اکنون) را توصیف کرده است را آورده ام و با توضیحاتی به بررسی این مقاله پرداخته ام. ادامه خواندن “آینده پژوهی های گذشته : محمود سریع القلم”

بعد از روی کار آمدن دولت یازدهم با شعار تدبیر و امید، زیاد کلمه امید را شنیده ایم اما از آنجایی که هر دولتی با هر شعاری که در ایران روی کار میاید، نقطه ضعفش هم همانجاست این بار هم همینطور شده است. بعد از ماجراهای بی ثباتی در اقتصاد ایران و بازار ارز ناامیدی سنگینی در جامعه پدید آمده است. این همه درباره فرهنگ امید و امیدواری صحبت شده اما واقعاً کسی به آن توجه نکرده است. اصلاً امید چیست؟ چطور به وجود میاید و چطور از بین می رود؟ چگونه باید در هر شرایطی آن را حفظ کرد و افزایش داد؟ ادامه خواندن “آینده پژوهی و امید”

یک روز که با خیال راحت پشت فرمان ماشین نشسته اید و به سرعت رانندگی می کنید ناگهان کنترل ماشین از دست شما خارج می شود. در آن زمان کم نمی توان تشخیص داد مشکل و راه حل آن چیست و عکس العمل ها آنی و واکنشی است. اما وقتی که ( امیدوارم) به سلامت خود را به منطقه امنی رساندید و شروع به بررسی ماشین کردید و دلیل مشکل آن را فهمیدید، درمیابید که خرابی بزرگ اکنون ریشه در خرابی های جزئی ای دارد که مدت ها روی هم تلنبار شده و با یک هم افزایی در میزان خرابی بسیار زیادی نمایانگر می شود. به گونه ای که اگر شما نتوانید کنترل ماشین را بدست بگیرید آن خرابی به اتفاقات فاجعه باری ممکن است منجر شود. ادامه خواندن “نظریه فاجعه و زندگی شخصی”

جواب این سوال که ” چرا ما آینده پژوهی نداریم ؟ ” به مسائل مختلفی بر می گردد که در این نوشته خودمانی می خواهم به آن پاسخ دهم. البته نحوه نوشتن سوال به اینگونه  شاید درست نباشد اما از این جهت که می خواستم عنوان مختصر باشد اینطور نوشتم.

اجازه بدهید ابتدا خیلی صریح و خلاصه بگویم که بسیاری از ما اصلاً به برنامه ریزی اعتقادی نداریم. این یک واقعیت است هر چند تلخ. ما به کار و تلاش تا رسیدن به هدف هم اعتقادی  واقعی نداریم. در نتیجه اصلاً آینده پژوهی یک کار عبث و همچنین روی اعصاب هست که باعث میشود که حال نداشته مان بهم بخورد.

ادامه خواندن “چرا ما آینده پژوهی نداریم؟”

چند وقتی بود به این فکر می کردم که چطور متنی بنویسم که بتوان مباحث آینده پژوهی را ساده در آن توضیح دهم و در عین حال جذاب هم باشد. هنوز در این زمینه دارم تلاش میکنم. کتاب الکترونیکی آماده باش برای آینده را هم به همین منظور تهیه کردم و در وبسایت  مسیر آینده  قرار دادم تا بازخورد ها رو بگیرم و در بهبود کارهای بعدی از اون استفاده کنم. ادامه خواندن “کتاب الکترونیکی آماده باش برای آینده”