این روزا زیاد میبینم که هر کس از کیس مورد نظرش قهر میکنه توی پروفایل مجازیش با خطاب به کل جامعه بشری شروع میکنه به ناله و نفرین.البته فقط با قهر با ننه ، بابا ، همسر یا gf و bf نیست که رنگ و لعاب پروفایل ها عوض میشه. کلاً هر چیزی میتونه ناله های همیشه شاکیان فضای مجازی رو دربیاره.
به نظر میرسه که این حجم از نوشته های منفی حاکی از پریشان حالی ، عدم آگاهی از چگونگی برطرف کردن احساسات بد و عدم مسئولیت پذیری فردی هست. اما مهمتر از همه اینها اینه که این افراد میخان دیده بشن. با آه و ناله ، با ننه من غریبم بازی. میخان کسی اونها رو ببینه.
فقط چند نمونه از نوشته هایی که الان از کانتکتهای خودم دیدم رو براتون میزارم ببینین.
نبخش ، بگذار یاد بگیرند.
آنان که به سر مستی ما طعنه زنانند بگذار بمانند به خماری که زما هیچ ندانند
از آدمهای پر توقع فاصله بگیر ، این ها مقیاست را به هم میزنند و حرمت مهرت را میشکنند ، چون آنها حافظه ضعیفی دارند ، خوبیها را زود فراموش میکنند .
آدمها به اندازه غمهایشان پیر میشوند نه به اندازه سنشان
فاز سنگین کلمه ایه که درباره مدل جملات بالا بکار میبرن. فاز سنگین یعنی همون فاز آه و ناله.مشکل اینه که این آه و ناله در خلوت نیست بلکه باید همه بدونن که من دارم از درون کباب میشم و مثلاً دم نمیزنم. باید در عکس پروفایل ، در جملاتی که پست میکنم و کلاً هر اثری که در فضای مجازی میزارم این ناله و نفرین وجود داشته باشه و به بقیه افراد سرایتش بدم .
البته این کار کلاس کار خودشم داره. اینکه بقیه بدونن یک دغدغه ای هم وجود داره . اینکه دردهایی وجود داره که مثل خوره روح آدم رو میخوره. حالا این دردها چقدر درده رو خودش میدونه و بس.
از دیدگاه این افراد مقصر حال بد اونها خانواده ، جامعه ، دولت ، کلاً هر چیزی که در جهان هستی وجود داره هستش و خودشون قربانی شرایط و محیط اطرافشونن.
به نظرم همه ما کمی تا قسمتی ابری و گاهی طوفانی از روان رنجوری هایی رنج میبریم. اما اینکه به دنبال چگونگی و چرایی و بهتر کردن حالمون باشیم و مسئولیت حال و احوالمون رو بر عهده بگیریم ، راه نجات ما از احوالات خرابه. اما اگر بخوایم حال بد خودمون رو بزک کنیم و با چاشنی اغراق و دیگر صنایع ادبی به دیگران عرضه کنیم احتمالاً بغیر از یکسری عقده ها و خود کم بینی ، نشان دهنده اینه که ما میخواهیم نقش یک همیشه قربانی رو بازی کنیم .
این یعنی بی مسئولیتی در قبال حال خراب خودمون.